Pierwszym kawałkiem mądrości do przekazania na temat fascynującej i niemal absurdalnie zawiłej koreańskiej sztuki walki taekwondo jest to: Wymawia się TAY-kwon-dough. Nie TIE-kwon-dough. TAY.
To może być najłatwiejsza lekcja o taekwondo, które jest częścią Olimpiady od 2000 roku, nawet jeśli tradycjonaliści zaciekle twierdzą, że jest to coś więcej niż zwykły sport. Dla tradycyjnego, zaangażowanego praktyka taekwondo – dla taekowndoisty – jest to nic innego jak sposób na życie.
Krótka historia Taekwondo
Termin taekwondo – pamiętaj, to TAY-kwon-do – bywa tłumaczony na wiele sposobów. Po prostu definiuje się go jako „uderzanie stopą i ręką”. Przyrostek do jest używany do określenia sposobu lub dyscypliny. Lub, jak niektórzy widzą, drogę oświecenia, sposób życia.
Sztuki walki – które rozpoczęły się jako środki samoobrony, rozwijając się poprzez walkę wręcz na polach bitew – można prześledzić tysiące lat wstecz. Korzenie Taekwondo są znacznie nowsze.
Po tym jak Półwysep Koreański został najechany przez Japonię w czasie II Wojny Światowej i był bombardowany przez obce siły w czasie Wojny Koreańskiej, sztuki walki w Korei – podzielone na wiele różnych szkół i stylów, pod wpływem karate, judo i tego, co znamy jako kung fu, wśród innych sztuk walki – szukały zjednoczenia. Różne frakcje w końcu osiadły na taekwondo, termin ten nie został ukuty do 1955 roku i nie został zaakceptowany aż do nowo utworzonego Koreańskiego Związku Taekwondo w 1965 roku.
Od tego czasu, niektóre rewizjonistyczne historie o starożytnych koreańskich korzeniach taekwondo – opowiadane przez obywateli chcących przypisać sobie prawo do prawdziwej koreańskiej sztuki walki – stały się popularne. Jednak nie wszystko jest zgodne z prawdą.
Czym różni się Taekwondo od Karate
Z powodu niewątpliwego wpływu karate na taekwondo, te dwie sztuki są często mylone. Oba są uważane za twarde sztuki walki, Cook wyjaśnia, w przeciwieństwie do miękkich sztuk walki, takich jak aikido lub tai chi.
„Soft-style sztuki walki są ogólnie stosowane, w pewnym sensie, gdzie przekierować negatywną energię przeciwnika, lub wojowniczy energii, i rzucić je z równowagi, a następnie zastosować wspólne zamki lub rzuty. Mieszasz się ze swoim napastnikiem” – mówi. „W twardym stylu sztuk walki, robisz uderzenia, kopnięcia i ciosy, szybkie i twarde, penetrujące siłę, a nie tylko mieszanie”.
Różnica między karate a taekwondo to różnica między ręką – słowo karate ma swoją podstawę w japońskim znaku oznaczającym rękę – a stopą. Cook wyjaśnia to w ten sposób:
„Jedno słowo, a jest nim 'kopanie’. Taekwondo charakteryzuje się dramatycznymi, powietrznymi, skaczącymi, obrotowymi kopnięciami, podczas gdy karate nigdy nie posiada czegoś takiego. To głównie bardzo niskie kopnięcia, bardzo mało kopnięć”.
Sport a tradycja
Wiele osób zna taekwondo tylko jako olimpijski dziwoląg. W tego typu zawodach celem jest wylądowanie jak największej ilości kopnięć i ciosów w tułów i głowę przeciwnika. Po zakończeniu trzech rund wygrywa zawodnik z największą ilością punktów.
Dla tradycjonalistów sport taekwondo jest prawie nierozpoznawalny.
„Sposób w jaki sport taekwondo jest wykonywany w dzisiejszych czasach jest naprawdę okropną próbą sportu. Po prostu stoją tam i skaczą w górę i w dół przez pięć lub sześć sekund, lub 30 sekund, tyle samo, nie robiąc nic. A potem jedna osoba próbuje wykonać kopnięcie. Wszystkie naprawdę zręczne techniki, które były niesione przez dekady w całym taekwondo, zostały teraz utracone tylko dla prostych, małych chwytów. To jest to, co nazywamy 'foot tag’.”
